Szczeniaczek w domu

Szczeniaczek jest cudownym, pełnym niestworzonej ilości wesołych pomysłów zwierzaczkiem, który rozbawi właścicieli do łez, albo… doprowadzi do łez. Mówi się – będziesz miał takiego psa, jakiego sobie stworzysz. Jest to w istocie prawda w każdym calu. Mały piesek chłonie jak gąbka wszystko czego go uczysz i wszystko czego nie chcesz go nauczyć. Obserwuje to czego od niego wymagasz, jak się z nim bawisz, kiedy jesteś smutny/a i kiedy pełen radości. W oparciu o wszystkie nabyte doświadczenia kształtuje swoją osobowość i charakter, a także nabywa umiejętności, które w jego oczach mogą stać się przydatne w dorosłej egzystencji z istotą ludzką. Mały piesek może stać się w wieku dojrzałym doskonałym przyjacielem, albo nieustannym utrapieniem. Wszyscy znamy psy, które bez naszej zgody i akceptacji same otwierają sobie drzwi, wyjadają resztki ze śmietnika, niszczą meble w domu, wreszcie warczą na obcych i skaczą na domowników. To nie są złe pieski, lecz to są pieski, którym nie dano szansy poznać wszystkiego co jest ważne, aby wspólna egzystencja psa i człowieka była głęboką i prawdziwą przyjaźnią. Niestety takich piesków jest bardzo dużo, a błędy powielane przez właścicieli są często przekazywane kolejnym pokoleniom dzieci. Co więcej pieski, które nie są wyedukowane często też rozwijają problemy behawioralne jak zachowanie agresywne, przesadne szczekanie, lęk przed pozostawniem samemu i inne. To z kolei prowadzi często do izolowania psa od rodzin i bliskich, co w jeszcze większym stopinu rozwija niewłaściwe zachowania. W konsekwencji właściciele nierzadko sięgają po leczenie farmakologiczne, aby „utemperować” charakter czworonoga tabletkami na uspokojenie, a jeśli to nie daje rezultatu w ostateczności oddają psa do schroniska, aby pozbyć się nieustającego zmartwienia…

Przyczyną powstałych problemów – ale też wybitnej inteligencji psów, które podziwiamy na psich szkoleniach czy zawodach – nie jest wyłącznie kwestia szczęści i złego fatum w doborze szczeniaczka. Jest to przede wszystkim kwestia ciężkiej i codziennej pracy, aby do czasami zakutej, małej i kudłatej łepetynki wprowadzić proste fakty na bazie, których buduje się wzajemny szacunek, lojalność i przyjaźń. Jest to także kwestia świadomości i wiedzy, która odróżnia właścicieli psów od siebie, a tym samym często same psy. Choć dla niektórych osób może wydawać się to obrazoburcze, z psami jest w istocie jak z małymi dziećmi, z tą tylko różnicą, że tak jest przez cały czas 🙂 Nawet 14 letni piesek wciąż będzie szczęśliwy jak szczeniaczek, kiedy rzucimy mu piłkę, albo pójdziemy się z nim wykąpać do jeziora. Jednocześnie wciąż ten sam piesek, który wykazuje się wybitną inteligencją i z niejednego pieca mięsiwa wcinał może spróbować zjeść sarnią kupę czy wdać w bójkę z innym pieskiem, choć doskonale udawało mu się omijać takie pomysły poprzednie 100 razy. Po prostu tym razem pokierował nim instynkt. 

Pisane tutaj artykuły nie mają na celu wyznaczać ani dogmatów, ani stwarzać zakazów jak nie postępować czy czynić ze szczeniaczkiem. Te artykuły mają pomóc; są doświadczeniem, które posiedliśmy i chcemy się teraz podzielić, aby Wasz okres ze szczeniaczkiem był tym czym jest w rzeczywistości – cudownym czasem obserwowania jak rośnie kochany, czworonożny przyjaciel.