Socjalizacja i zabawy

Po opanowaniu wszystkich podstawowych zadań, jakie stają przed właścicielem szczeniaczka w domu rozpoczyna się najtrudniejsza a zarazem przynoszącą najwięcej satysfakcji praca – zabawy i socjalizacja z otoczeniem. Jest to kluczowy moment w rozwoju osobowości każdego pieska, ponieważ do jego edukacji wprowadzane są 3 nowe czynniki:
1. Człowiek – czyli opiekun i przewodnik pieska.
2. Inne pieski, które pomogą Twojemu pupilowi odnaleźć się w skomplikowanym czasami w świecie psich relacji.
3. Środowisko, otaczające małego czworonoga.

Wszystkie wymienione czynniki są nieodzowne do prawidłowego rozwoju młodego pieska i powinny zostać dostarczone w różnej formie do jego wiedzy do świecie. Każdy z tych aspektów zostanie dostarczony w pigułce psiej wiedzy jaką połknie Wasz piesek, ponieważ żadnego pieska nie da się oddzielić ani od innych psów, od ludzi ani od środowiska, w którym żyje. Pies zawsze zachowa w swojej pamięci wszystko to czego się nauczył z innymi szczeniaczkami z miotu. Będzie to jego początkowy wyznacznik i podpowiedź podczas pierwszych spotkań z nowymi psami – w szczególności do czasu, aż okoliczność zmobilizuje go do wyznaczenia całkiem nowych standardów zachowań. Wiedza ta może być rozwijana na różne sposoby w zależności od jego osobowości – zabawa z innymi psami wzmocni poczucie pewności pieska wobec innych czworonogów, ale niekoniecznie zmniejszy ryzyko wystąpienia „konfliktów”. Z drugiej strony częste kontakt z różnymi psami, przy jednoczesnym unikaniu sytuacji stresogennych, przyczyni się do budowania szeregu pozytywnych skojarzeń (inny piesek = zabawa = nagroda).

Doświadczenia jakie nabywają nasi czworonożni przyjaciele podczas wspólnego spędzania czasu nie są możliwe do zastąpienia w żaden inny sposób, podobnie jak nauka pieska obycia z szeroko pojętym środowiskiem życia.
Nawet doskonale wyuczony piesek, który nie miał nigdy kontaktu z dziećmi albo hałasem miasta czy sarną biegnącą przez pole może zdać się na swojej instynkty. Może się zdarzyć w takiej sytuacji, że piesek pobiegnie jak najdalej od hałasu albo skoczy na dziecko, ponieważ uzna, że jego zachowanie jest zaproszeniem do zabawy. Może się też zdarzyć, że przestraszy się np. pociągu tak bardzo, że jeszcze przez długi czas nie będziemy mogli mu wytłumaczyć, że nie jest to Kosmiczny Krwiożerczy Pociąg z Kosmosu (jak to się zdarza w wypadku pewnych roślin). Dlatego też przewodnik w relacji z pieskiem ma za zadanie przekazać mu, w jaki sposób ma on zachować się w tych różnych, często dla niego skomplikowanych sytuacjach. Ma zadanie stworzyć język, dzięki któremu będą mogli się ze sobą doskonale porozumieć. Ma być jego opoką, jeśli zajdzie taka potrzeba i poradą w każdej chwili 🙂