Praca z psem w polu

Pies jest zwierzęciem drapieżnym. Banalne stwierdzenie, które jednak może wzbudzać niekiedy zaskoczenie, jeśli odniesiemy je do charcika włoskiego czy chihuahua. Musimy mieć jednak na uwadze, że wiele psów zostało wyhodowanych w taki sposób, aby stymulować lub zastopować instynkt łowcy charakterystyczny dla każdego drapieżnika. Wśród zarejestrowanych psów w FCI, czyli Międzynarodowej Federacji Kynologicznej, istnieją grupy psów o charakterze stricte myśliwskim, jak np. psy z grup IV, VII, VIII, ale też takie które są cenione za całkiem inne umiejętności np. psy pasterskie z grup I-II czy psy do towarzystwa jak rasy z grupy IX.
Karmiąc psa gotową suchą karmą również możemy zapominać, że „rządzą” naszym czworonożnym przyjacielem nie tylko polecenia przewodnika, ale też instynkty. Najważniejszym zadaniem dla psiego opiekuna jest znalezienie odpowiedniego balansu pomiędzy edukacją, a wykorzystaniem naturalnych zdolności.

Do najważniejszych czynników decydujących o rozwoju myśliwskim psa powinniśmy zaliczyć:
– ukształtowania charakteru podczas edukacji psa
– predyspozycji rasowych
– uwarunkowania genetyczne i kulturowe
Ze względu na podział rasowy w klasyfikacji FCI można wybrać takiego psa, który w pełni będzie spełniał nasze oczekiwania, jeśli szukamy psa, z którym chcielibyśmy pracować podczas polowań, zawodów tropiących, konkursów dla aporterów czy dla wyżłów. Nie zmienia to jednak faktu, a na pewno nie zabrania ćwiczyć każdego pieska do różnych zadań łowieckich, w których może się doskonale sprawdzać. Ważne jest jednak, aby pamiętać, by jego talenty były ukierunkowane na odpowiedni cel i w miarę możliwości dopasowywać jego zadania proporcjonalnie do umiejętności i budowy ciała.

Rasy według wzorców FCI są podzielone na 10 różnych grup, z których nas najbardziej będzie interesować grupa VII i VIII, ze szczególnym uwzględnieniem flat coated retrievera i setera irlandzkiego. Generalnie rzecz ujmując wszystkie psy z grupy VII aby mieć możliwość uzyskania tytułu reproduktora/suki hodowlanej muszą odbyć obowiązkowe próby pracy polowej, które muszą zostać zaliczone w okresie od 9 do 24 miesiąca życia. U retrieverów z grupy VIII nie ma takiego obowiązku w Polsce, ale ze względu na ich ogromną energię do pracy i niesamowity instynkt łowiecki praca z tymi psiakami daje ogromną satysfakcję. Jest to też trening innego typu, dlatego też trenowanie umiejętności przypisanych do psów z grupy VII jak i VIII pozwala nam spojrzeć na konkursy kynologii łowieckiej ze znacznie szerszej perspektywy.
Szczegółowe regulaminy jak przystąpić do właściwych konkursów i prób pracy można znaleźć na stronie Polskiego Związku Łowieckiego.
Aby przygotować w jak najlepszym zakresie Jessi i Cindy do konkursów kynologicznych powinniśmy brać pod uwagę następujące aspekty treningu:

– reakcja na strzał
– posłuszeństwo
– praca węchowa na lądzie (praca górnym i dolnym wiatrem, szukanie po śladzie, aporty)
– praca w wodzie (szukanie w wodzie, aport z wody, aport z szuwarów)

Każde z tych zagadnień jest odrębnym tematem i do każdego trzeba się przygotować nieco inaczej. Kolejne zagadnienia jak praca na lądzie czy w wodzie są w pewnym stopniu kumulacją wcześniej nabytych umiejętności, które powinny być opanowane chociaż w stopniu przyzwoitym (trudno wykonywać ćwiczenia w otwartym terenie bez znajomości przez pieska chociaż podstaw z zakresu dyscypliny czy aportowania).  Najważniejszymi elementami jest: cierpliwość, konsekwencja i kreatywność. Ćwiczenia powinny wynikać jedne z drugich, zazębiać się i  zawsze pozostawać umiarkowanym wyzwanie, aby pies musiał się wykazać, ale mógł zakończyć zadanie z sukcesem. Nie powinniśmy popadać w rutynę, ale starać się wprowadzać nowe elementy zadań, nowy teren, nowy aport…tak, aby nie było nudy. I koniecznie co kilka dni należy zrobić całkowitą przerwę od treningu i  pójść po prostu na spacer, porzucać patyk albo piłkę, dać się psu nacieszyć rzeką, stawem, psią wolnością. Wtedy zawsze chętniej będzie wracał do kolejnych, stawianych przed nim zadań 🙂